Gene bugünlerde bir hal var bende Ne kadar gülsem de yüzlerim yorgun Dosta gidem dedim can yok bedende Nasýlsa tutmuyor dizlerim yorgun
Ben beni kendimden saklar dururum Deli miyim diye yoklar dururum Bilmiyorum neyi bekler dururum Bakarým yollara gözlerim yorgun
Bahtiyar baþýmdan duman gitmiyor Bir çile ki eksilmiyor bitmiyor Nasýl anlatayým gücüm yetmiyor Dilim dargýn bana sözlerim yorgun ………………………. Bahtiyar Aksoy …………………………….. 1951 yýlýnda Þereflikoçhisar’ýn Hamzalý köyünde doðdu. Ýlkokulu köyünde, ortaöðrenimini deðiþik þehirlerde, yükseköðrenimini ise Eskiþehir’de tamamladý.
Ortaokul yýllarýnda eline geçen Aþýk Ýhsani’nin bir kitabýný okuduktan sonra þiire ilgi duymaya baþladý. Baðlama çalmayý da küçük yaþlarda öðrendi. Zaman içerisinde görüþüp dostluk kurduðu Mahzuni, Reyhani, Mevlüt Ýhsani gibi aþýklardan etkilendi.
Önceleri usta malý ve geleneksel türküler söyleyen Aksoy, sonraki yýllarda kendi þiirlerini bestelemeye yöneldi.