Erce, birce yaþanmýþ düþlerin kahramaný,
Sezgilerini yazmýþ, dondurmuþ da zamaný.
Gök bakýrý diyarda berkitmiþ kalp gözünü;
Birliðe kuþandýrmýþ Ergani-kon özünü.
Adamlýk görgüsünü sýr ehlinden bellemiþ,
Buz daðý maðarada Mavera teyellemiþ.
Es geçmiþ Mülkiye’yi feraset bilimiyle;
Kelamda derinleþmiþ derviþan çelimiyle.
Bir iman abidesi cihan eksen o Yunus,
Ýmlasýndan taþmakta içindeki okyanus.
Her mýsrasý kefildir helal süt emdiðine,
Put-kýran’ýn yunduðu nehirde çimdiðine.
Aymazlýktan azade ortam çözümlemesi
Vahiyden esin yüklü anlam özümlemesi.
Gül muþtusu kalemi bülbülce þakýmakta,
Diriliþ destanýný can siper okumakta.
Hak-sever düz bakýþla ötenin ötesi bu,
Otacýyý otayan gönül güldestesi bu.
Çiçek renk kuþdilince si mgelerin güftesi,
Evren manzumesinin þuur makam bestesi;
O muazzez öykünün Züleyha gölgesi bu,
Anca Yusuf’a seza bilgelik belgesi bu.
Yaþanan þimdilerin arzuhal bileþkesi,
Çaðlara hükümferma öz tecelli çimkesi;
Kalýcý his yumaðý, mim koza hevesi bu,
Deryayý tutuþturan pervane nefesi bu…
Duyanlar cinas emel övgü sanýr bu sesi
Oysaki Sezgi-dil’e bir teþekkür busesi.