Hep yarýnlara kandý yüreklerimiz. Hep birileri bir þeyler söyledi yarýnlara dair, hep yarýn daha güzel þeyler olucaðýna inandý yüreðimiz; güvendi. Oysa yarýnlar yaþlanmamýza sebepdi. Hem yaþadýðýmýz bugün dünün yarýný deðil miydi? Ya da yaþayacaðýmýz bugünler dünlerin yarýnlarý olmayacak mý?
Yarýn daha güzel bir gün olacak. Kim verebilir bunun garantisini???
Bir zaman sonra tükendiðinde yarýnlar Ve insan yaþlanýnca hangi yarýnýn bir anlamý kalýcak ya da artýk ardýmýzda güzel yarýnlara inanan yürekler kalýcak mý geride?
Ya yarýn bir önceki dünün yarýnýndan aðýr yaralar býrakýrsa Ya da yarýn sabah Ya da her sabah bir acýya uyanýyorsa yürek…
O zaman kim gençliðimin yarýnlarý geri verecek avuçlarýma…
Sosyal Medyada Paylaşın:
berivancngz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.