Yalnızlıklar Da Üşüyor, Aşka Ölüyorum

Her gece farklý bir köþebaþý,
Fakat tanýdýk bir dert,
Yalnýzlýk...
Ben, sevda dilencisi,
Sen, aþka küskün,
Yalnýzlýklar da üþüyorum...


Bir yaz gecesi yine,
Yine kuytu bir köþebaþý,
Sensizliðimde, seni düþünerek,
Ýçiyorum...
Unutmayý, unutamazken,
Umutlanmam boþuna, umutlarýmda,
Ve ben yine yalnýz bir baþýna,
Umutlarda üþüyorum...


Gözlerimden kan damlýyor katre katre,
Ayrýlýk çiçeklerinin üzerine,
Ben, sevda çiçeklerinin kokusunu,
Özlüyorum...
Düþlerimde umutsuzca bekleyiþler,
Ben, mutluluklara aç,
Sen, ayrýlýklara sancýlý,
Ayrýlýklarda üþüyorum...



Sana sorular soruyorum,
Sen susuyorsun,
Sessiz bekleyiþlerle,
Bir kýzgýnlýkla,
Aþka dair ne varsa,
Yüreðimin ateþinde yakýyorum,
Kan kusuyor þimdilerde þiirlerim,
Nefretler dökülüyor kalemimden,
Dilim susmuþ,
Fakat, gönlümde asýl büyük nefretim,
Ve ben nefretimde üþüyorum...



Tek tek damlayan gözyaþlarým,
Olmuþ sanki göl,
Ben, sana deðil, kendime
Aðlýyorum...
Sessizce ve sakince,
Sadece damlalar halinde akýyorlar,
Acýlarýmý içimde saklýyorum,
Karanlýk ortamlara kaçýyorum,
Kurtuluþ reçetem yalnýzlýkda saklý gibi,
Aðlamalarda üþüyorum...




Yosun tutmuþ hayallerim,
Küflenmiþ hüzünlerim,
Her doðan yeni gün,
Yeni bir aþka gebe,
Ben hayallerimle,
köþebaþý beklemelerdeyim,
Sen, ayrýlýklara doðarken,
Ben, aþk’a üþüyorum...
Ben, aþk’ta ölüyorum...




Mehmet Akif AKSEL (Kayýp Aþýk)
09/12/2009
Konya

Sosyal Medyada Paylaşın: