Gül Bülbül Ben Ve Sen...

Tohumdum ekildim topraða.
Ana rahmine düþtüm ben.
Bahar geldi fide oldum.
Can oldum, gün sayar oldum.
Yaprak verdim yeþil yeþil.
Zamaným doldu, doðdum.
Gonca oldum dizi dizi.
Büyüdüm genç oldum.
Aslýmý buldum, gül oldum kýrmýzý kýrmýzý.
Olgunlaþtým, sevdim.
Bülbül gördü gülü aþýk oldu güle.
Ben seni gördüm sana aþýk oldum.
Gül de bülbülü sevdi aþkýna karþýlýk verdi.
Senden ise bana bir cevap yok.
Bülbül güle aþkýndan hergün durmadan þakýdý.
Ben de sana olan aþkýmý þiirlerime döktüm.
Ve mevsimler geçti geldi sonbahar.
Gül soldu.
Ben yaþlandým, ihtiyarladým.
Kýþ geldi en sonunda.
Gül kurudu.
Ben öldüm.
Bülbül gülü her sene bekledi.
Ben de seni mezarýmda bekledim gelir diye.
Gül her sene bahar da aþkýndan yeniden doðdu hayata.
Ben ise senin gelmeni bekledim mezarým da.
Bülbül ve gül aþklarýný hersene yaþadýlar.
Bülbül ile gülün aþklarýný kýskandým ben.
Ben hep seni bekledim... Sen gelmedin.
Senin gözün de aþkým buymuþ...
Bülbülün güle verdiði kadar bile deðerim yokmuþ...



Mehmet Akif Aksel

Sosyal Medyada Paylaşın: