MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

FİLOZOF SOFRASININ PRENSESİ
uzungemici

FİLOZOF SOFRASININ PRENSESİ


(ahh benim saçlarý uzak deniz, gözleri yüreðimin gözü sevdiðim
sana bu balkon sofrasýnda ve fesleðen kokularý arasýnda
her gece olduðu gibi bu gece de sanki ilk olarak,
sana senin þehrini, Ýstanbul’u sunacak,
o hiç dokunamadýðýn ellerim)

. . . .

/denir ki;
þehirleri yaþatanlar, o þehirle yüreklerinde aþký yaþayanlardýr/
. ,

önce yýkýlan bütün binalarý, yeniden dikiyorum yýkýldýklarý yerlere
eski tramvay raylarýný döþüyorum sonra, söküldükleri caddelere
yürüdüðün kaldýrýmlar gülüyor, ihtiyari duraklar çiçeðini açarken
. . .ne kadar çok seviyor seni bu þehir,
ne kadar çok, bir bilsen.

boþa giden insanlarý topluyorum, kaybolan geçmiþleriyle beraber
hep tanýdýk yüzler söylesin diye günaydýnlarýný, hep ayný sesler
sokaða güneþ açtý derken çamaþýr ipleri, pencereden pencereye
. . . çok yýllýk hasretler nasýl da fesleðen kokar,
gölgeler, gölge olunca mesafelere.

bu arada elbet, oyuncaklarýný da bulup çýkardým, anýlar arasýndan
dizildi hepsi merdivenin basamaklarýna, söyleyeyim unutmadan
ama saçlarýndaki daðýnýklýk, hasretleridir ellerine bez bebeklerinin
. . . bak dinle haykýrýyorlar, koro halinde:
nerelerdeydin, nerelerdeydin.

haydi biraz da piyasa, iþte bildiðin bütün maðazalar yerli yerinde
moda dersen býraktýðýn gibi zaten, ben vitrin temizledim sadece
geriye sanki okul çýkýþýndaymýþ gibi, kendinle karþýlaþman kalýyor
. . .aðustos dökmese bile yapraklarýný,
zaman, zaman misali akýp gidiyor.

bütün filmler eski vizyon, yani sinemaya bile gideriz eðer istersen
makaralarý sardým en baþa, yetiþiriz son matineye acele edersen
çýkýþ, boðaz lüferinin doðum vaktidir balýk pazarýnda, tadýnda roka
. . .her tezgah, içinde ne varsa onunla parlar,
ýþýklarý yanan, ýþýldaklar altýnda.

iþte biz de tezgahýmýzý balkonda her gece, böyle kurarýz canýmýn içi
boðazýn dalgasýný izleriz, öper Kýzkulesi eteðinden ada sahillerini
sen bana ve Ýstanbul’a gülümseme olursun, biz de sana aðýr hasret
. . .sýralý yokluklar bile varlýðýný doðurur bu sofrada,
böylesi de, hayret ki ne hayret.
. ,

/denir ki;
aþký yaþayanlar, yüreklerinde aþký tanýdýklarý þehirleri de yaþatýrlar/

Filozof duvarda canlý fotoðraf, sen baþýný onun omzuna dayamýþ kýz çocuðu.
Ben sana bakýyorum sofradaki yerinden, sen bana. Karþýmda oturuyorsun.
Dans ediyoruz.


Cevat Çeþtepe

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.