Eylül Kaçağı / Çocuk…
Hayatýn yeþil mecralarýnda deðil,
Saçlarýmýn aðarmýþ ücralarýnda dolaþmalýsýn…
Yoksa anlayamazsýn,
Beyaza çalmamýþken daha siyahlarýn,
Söyle beni nerden tanýrsýn?
Katil bir Eylül’ün aþýðýyým ben,
Çocuk!
Zorlama kendini,
Anlamazsýn…
Yaðmurdan kaçmalýsýn evvela,
Mesela;
Ekim yarýsýnda vurulmalý düþlerin,
Belki o zaman anlarsýn...
Gönül hücrende iþkence görmemiþken,
Kan tükürmemiþken örneðin,
Sýrtýnda zincir izleri kýrýlmamýþken,
Týrnaklarýn dökülmemiþken,
Duvarlarý yumruklamaktan…
Nasýl anlarsýn beni?
Zor…
Tutuklanmalýsýn bir de,
Bizzat özgürlüðünün kollarýnda,
Yasaklar çiðnemelisin,
Bir nefes hayata tutunarak…
Nerden bilirsin?
Aþký silmiþ sandýðýn yüreðimin,
Aþka nasýl esir düþtüðünü,
Ýçimde olmadan,
Ben olmadan üstelik,
Göremezsin!
Ve görme de...
Yalýndýr tüm cümlelerim,
Her harfinde asýrlarca acý gizli,
Ki ben iyi ifade ederim,
Ýnanma,
Külliyen yalan!
Tanýyamazsýn sen beni çocuk,
Ayný dilin,
Farklý lisanlarýný konuþuyoruz…
Ne devrimci,
Ne faþisttir sevmelerim,
Devrik bir yanýlgý sadece,
Bütün sevdiklerim...
Ben Eylül kaçaðýyým çocuk,
Ahir zamanýnda soluðum,
Tüm üniformalýlardan korkarým,
Ýþte;
Bundan yorgunluðum...
Boynumda bir vebaldir dün,
Bakma; maðrur, suskun duruþuma…
Narinliðimin mimarýdýr, piþmanlýklar…
Kördüðüm olmuþum iþin özü,
Beni çözemezsin...
Ne söylediklerimin hükmü var,
Ne de gerçektir kimliðim…
Yargýsýzým,
Ayaklar altýnda sürünür tüm inançlarým,
Ýhtilal olmuþ kanunlarýn çöküþüyüm,
Bilemezsin...
Ey çocuk!
Acýyý tanýdým sanýyorsun ya hani,
Sen kýyýsýndan geçerken acý bildiðinin,
Ben dalgalarýnda kulaç atýyordum…
Ýþte bundan,
Bundan erken olmuþluðum...
18.09.2011,Kayseri
M.Yasin Peker (HiÇ)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.