Hilal kaþlarýnýn cazibesinde demleniyor yüreðim Buz tutmuþ ruhuma kýlýçlar çekiliyor Usul usul bir aðrý gönlümün derbendinde kanýyor Kadim bir aþkýn gömleðini yýkýyor þiirlerim.
Harflerden düþtüðüm notlarý biriktiriyor hüznüm Þahý kandýrýyor piyonlar çekirgeler kentinde Kumdan heykeller yapýlýyor Eylül’ün sonunda Aç kuþlar tünüyor kartlardan yapýlmýþ kulelere.
Az sonra hüzün yaðacak yine, bulutlar tedirgin Derviþan bir adam çocukluk ülküsünü arýyor çöplerde Telgraf tellerine konuyor Ekim kuþlarý Hayat sürüyor, hüzün yaðmurlarý yaðsa da ipil ipil.