Gülden güzel, gülden ak
Gülden öte son durak
Bülbül yanar gül solar
Gülden kalýnca ýrak
Mecnunu çöl üstüne
Keremi kül üstüne
Ol Sultanýn nurudur
Söylenir gül üstüne
Hayali huzur bulmaz
Gülden siz asla olmaz
Bülbül gülü hýrpalar
Gözünü gülden almaz
Gönül var gülden uzak
Gülden güllere tuzak
Bir el deðse kýzarýr
Bazen al, bazen de ak.
Pahasý elden güzel
Vahasý çölden güzel
Hamuru aþk iksiri
Dahasý gülden güzel
Gülden murat gül diye
Muhannet der “böl” diye
Gül’den güzel bezemiþ
Aþký vermiþ gel diye
Zülfikar Yapar Kaleli