Ve
Garip…
Arza garip geldik, garip gideriz,
Ezelden büküktür belimiz bizim…
Sarp kayalýklarda kahýr güderiz,
Düze inmez bir yol yolumuz bizim…
Ar sayar, aþikâr etmeyiz yâda,
Yüzsek de dert ile dolu deryada.
Gözümüz dayanmaz bunca feryada,
Özümüze akar selimiz bizim…
Dalmýþken dünyanýn yaygarasýna,
Kim bakar garibin döþ yarasýna.
Sýkýþmýþ hazanla kýþ arasýna,
Bahardan bihaber dalýmýz bizim…
Deðirmen döndürür döktüðümüz ter,
Gel de deðer veren bir devlet göster.
Hak-hukuk, adalet, merhamet ister,
“Baþlara” yabancý dilimiz bizim…
Bizde de var gönül denen nesneden,
Sever gözetmeden ehliyet, neden.
Çýkmaz sevdamýza itibar eden,
Açýlmadan solar gülümüz bizim…
Nefis sarf safýnda yaman bir çeri,
Yoktur talebinin zamaný, yeri.
Bilmez ki, girmiþiz zaten içeri,
Gitmez cebimize elimiz bizim…
Göstersek de ömre nice ihtimam,
Okur salamýzý bir sabah imam.
Olunca, geçici çile-ah tamam,
Allaha emanet ölümüz bizim…
Veli BOSTANCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.