YAKALIM GEMİLERİ

Doðurgan yalnýzlýklarýný býrak kapý ardýna.
Sen tek baþýna gir içeri.

Ellerini koy masanýn üstüne,
saçlarýný daðýtsýn içimdeki çocuk.

Kanamayan tüm yaralarýný soysun býrak.
Yaramaz olmadýk da ne oldu þimdiye kadar...

Dokun içime,
dokun içindeki saklý günaha.

Býrak efkarýn boðulsun kýyýmda,
kýsýrlaþsýn yalnýzlýklarýn.

Ýçimdeki erimiþ muma bastýr parmaðýnla.
Sür soðumuþ alnýna.

Yakalým sonra yeni baþtan doðup.
Süt diþleriyle ýsýralým sönen mumlarýn aðzýný.

Varsýn yakalým gemileri,
ne çýkar...

Þimdi bir mavi güneþ doðuyor,
kýzýl tepelerden mor nehirlere.

Kaným içimden taþmýþ ,
dökmüþüm kendimi ulu orta .

Varsýn görsünler ne çýkar bulandýysak aþka?
Direndikçe batýyoruz en dibine iþte anlasana!

Aþktan kaçarken bulanýyoruz aþkla,
yalýn ayak düþüp aþkýn yurdundaki seraba.





Gülþen Mavi



Sosyal Medyada Paylaşın: