Senin yokluðunu giydirdim bu sabah güne yeni bir güne benziyordu
Deliye her gün bir pazarken aþýða pazartesi sancýlarý örüyor saçlarýn
Renklerini unuttum mavi tonda ayrýlýklarýný yaþamadýðým bu hayatýn
Ve göllerini öldürdüm ruh kafesinde rüzgarsýz yatan uçurtmalara
Bir çýraða giydiriyorum tüm kelimelerimi yoksul bir þaire benziyor
Bana benziyor anlat diyor usta diþlilerin aþký nasýl ezdiðini bana
Susuyorum daha ölmedi bakýþlarýnda acýyorum ruhuma can çekiþiyor
Git diyorum çocuða bende sana öðretecek bir aþk acýsý kalmadý
Þehre uzak gece ýþýltýlarýna tepeden bakan bir çöplükte koklayacaksýn cesedimi
Duvarlarýn soðuklaþtýðý ve aynalarýn ruhunu gösterdiði bir zamanda as
As sayfalara en acýmasýz sessizliklerini iþte o zaman dirileceksin ölümüne
Ve bir kalem kadar kör bir býçaðýnda pas tutmuþ da olsa cesaretini öpeceksin
Ýþte o zaman ustasý olacaksýn kelimeleri tükenmiþ bir okyanusun
Ýsyan ederek taþýyacaksýn dalgalarýný yosuna mahkûm kayalara
Ve oksijensiz kaldýkça bana benzeyeceksin oksijenken kafiyelerin
En çok kadýnlarýný tutuyorum aklýmda dilsiz ve masum bakan
Çýngýraklý bir yýlanýn senfonisine takýlýyorum zehrini ruhuma akýttýkça
Kýrmýzý yüzlü süvariler eziyor atlarýyla gözyaþlarýmý kâbuslarýmda
Yaðmur düþmaný yalanlar damlýyor yaylalara savuruyor rüzgârýyla doðrularýmý
Gök gürlüyor mevsimini deðiþtirircesine her gün yine biraz bize benziyor
Aþký yaþamaktan korkarak koskoca bir ülkeyi terk eden göçmenler gibi
Gitgide herkes biraz vatansýz kalýyor yalnýzlýðý gerçek bir aþk acýsýysa
Gitgide herkes bize benziyor dokunmadýkça durmuþ bir zaman gibi
Ýhanet ediyorum çýrýlçýplak kalýncaya kadar tükenmiþliðine hikayemizin
Teslim oluyorum sonrasýnda tozlu minderlerin sarhoþluðuna
Kirlenmiþliðimden utanýyorum vahþiliðimi hatýrladýkça bize
Saçlarýmý kazýyorum gecenin karanlýðýnda arýnabilmek için olmuyor
Seninle seviþmek istiyorum kalabalýk bir lunaparkýn ortasýnda
Çocuklara ait çocukça bir düþte hiç gelmeyiþin dökülüyor ayakuçlarýma
Gizleniyorum soðuk bir çarþafýn altýna çocuk gülüþlerini unutmak için
Aþk alaycý ne varsa hak etmiþ bir kurþun gibi iþliyor bedenime acýlarýný
En çok gelmeyiþlerin öldürüyor kangren olmuþ uykularýmý
En çok adýmlarýný tutuyorum aklýmda aþka koþtuðunu hiç duymadýðým adýmlarýný
Cam kýrýklarýna basýyorum dimdik ayakta durabilmek için yýkýlýyorum
Bir deniz kýyýsýnýn yürüyeni olmayý özlemiþtim seninle birlikte
Uçuruma çýkan bir yokuþun nefes nefese kalaný dudaklarýnda
Bir terzinin dudaklarýmý çýðlýklara dikmesine benziyor gelmeyiþlerin
Martýlarýn seviþmesinden arta kalanlarý topluyorum balýklar gibi
Ölümün böylesi yakýþýr bu aþka kalabalýklara çaresiz yaþamýþken
Balýkçýlara ekmek olmak acýlarýmý yitirmemiþken emeklerinde
Herkes biraz bize benziyor gizledikçe suçlarýný daraðaçlarýna
En çok kadýnlarýný öpüyorum þehrin zalimliðine boþalan arsýz kadýnlarýný
En çok seni gizliyorum zalimliðini en çok aþksýzlýða aþýk taklitlerini
Bize benzeyen erkeklerin gecenin bir yarýsýnda yarým kalmýþ intikamlarýný
Hiç alýnmayacak bir acý gizlediðim bir hazineyken yokluðun bende
Bir kadýna defalarca sarýlýþlarýna tapýyorum imaný eksik çaresizliðimle
Öldürülen çocuklara gebe kalan aþklara açýlmýyor cennetin kapýlarý
Cam kýrýklarýna bakýyorum hala parmak izlerini taþýyor gelmeyiþlerinin
Topladýkça avuçlarýma dökülüyor yýkýlmýþlýðým
En çok da bize benziyor paramparça tuz buz olup seni özlediðim için
Sessizce uyuyacaðým günü bekliyorum yeniden doðacak ay misali
Gününü öldüren cümleleri tuzlu tenine anlatmakla yanacaðým
Sayfalarca barýnak kurmakla öleceðim tükenmiþ bu aþka
Hiç baþlamadýðý güne yaþayacaðým en çok bize benzediði için
Ve o gün yeni bir gün olacak çýrýlçýplak bir güneþle birlikte
Ekmeðe koþan ne varsa etrafýmda omuz vereceðim tebessümle
Maviliklere esen her rüzgârý avuçlayacaðým uçurtmalara bir ip misali
Tüm kekemeliðinden kurtulan sözcüklerin büyüsüne baþvuracaðým
En çok seni seviyorum cümlesi sadece bize benzediði için.
þairminel