EKSİK YANIM...

Gittin......!
Bir yaným eksik kaldý BABA!
Ýnan ki, çok yalnýzým bu sokaklarda.
Bana baðýrýr, kýzardýn ama;
Ýnan ki, hiç kimse
Senin gibi sevmemiþ beni BABA!
Yokluðun çok þeyi anlattý bana,
Ýnan ki, iki yüzlüymüþ insanlar aslýnda,
Çok söylemiþtin bana ama,
Dinlemedim seni,
Þimdi anlýyorum; SENÝN dolmaz boþluðunda...
BABA...!!!!!
Biliyorum, duyuyorsun beni hala
O kadar muhtacým ki, yüreðimdeki soluðuna.
Kaya gibi sert görünürdün ama,
Gelince kapýna, dayanamazdýn; tek damla gözyaþýna.
Bilirdim; açýlacaktý o kollarýn, sorgusuz hep bana.
BABA...!!!!
Seni çok sevdiðimi söyleyebildim o hasta yataðýnda,
Neden böyle yapar hep insanlar,
Sevdiklerini kaybedeceklerini anladýklarýnda.
Ardýndan koca bir piþmanlýk gelir sonrasýnda.
Keþke, haykýra haykýra söyleyebilseydim saðlýðýnda;
’’SENÝ ÇOK SEVÝYORUM BABA..!!!’’
Ertelenmesin dile kadar gelen cümleler,
Býrakýn aksýn, yürekten yüreðe sözcükler.
Dönüþü yok zamanýn, telafisi yok geçip giden anlarýn,
Kalbine dolan acýlarýn, nedeni olmasýn hissettiðin piþmanlýklarýn.
Ýki dudak arasýnda kalmasýn; yüreðinde sakladýklarýn. 09/2011 NergizA
Sosyal Medyada Paylaşın: