gölgemin düþtüðü her yer mezarým yalnýzlýk kokan iskeletim kül bahçelerinde ölüme söbe ey karanlýk yaným tanýmadýðýn tüm mezarlarý seviyorsun
parmaklarýmýn saklayamadýðý yaþam ne çok acýyý metres tutuyor belli ki bakire kalan gökyüzü ile nefes alamayanlarý ihanete ittim affedin
arzuladýðým tüm denizlerin yasaklanan her yerine nehirim kanýn suyu öptüðü an suyun elleriyle yüzüm dans etsin aðladýðýmý hiç gizleyemedim gölgem öldüðümü de
gökyüzü küllerimin kalkmasýyla baþlýyor susan kentlerin her penceresinden kanatlanan yalanlar ile bin bir gözüm taþlanýyor kurþuna dizilen mutluluðu hiç görmedim