külden kanayan

ellerimiz kanlý,ne kadar þiir yazsakta insan.

içini tutan el
mezar taþýndan akan hüznün
sahipsiz gölüne el sahipliði yapsýn
efendimin insan olduðu toprak
gökyüzünden yorulan her iskeletin
önünde secde olup akýyorlar yangýnlara


ýþýða doðru yürürken
yangýnlarýn uyuduðu dilim
alevin öfkesini dindirmez
yoksa gökyüzünün deniz gibi aktýðý güne
iskeletlerin ölümden yorulduklarý ana
küller içindeki gözlerimizden varýlýr
gözyaþlarýmýzýn kül olmadýðý her þehirde


aykýrý kuþlarýn býraktýðý her þiir
pencereye sýðmayan hüzünlerin
camlardaki dudak izi
sallanýyoruz yangýnlardan silinmeye
ey camlar
ey yarýnlarýmý saklýyan küllerin
çekilemez örtüleri
ama tüm kuþlar kalktý
kanatlarýndaki alev kokusunu
gözümdeki küllere sorun


bir þiir daha gerek yangýna
körüklensin artýk kuþlarý kovan iskeletim
þiir okudukça küllenen dudaklarým aralandýðýnda
topraðýn gözkapaðý türküsü
seni kanlardan yaratan


Sosyal Medyada Paylaşın: