PİR BİR

dökülüyor taþlarýn
uzadýya bir çöl rüzgarý takýlýyor küpene
ama örtünüyorum uyluk kemiðimi kýrýp
bir adým bir akýn gibi geliyor üzerime
bileklerim kýlýç yarasýna soyunmuþ gibi
bir vaþak suyumu kirletmeye inmiþ gibi

saçýlýyor çocukluðum
kati bir suretsizlik bu
alaþýmý bir de denize karþý deneyen simyacý
derimi ciltleyip yakýyor kitabýný
ellerinden düþmeye niyetliyim bu gece
ve geceyi sabretmeye

aylarýný zincirleyen katarýn deve çavuþuyum
çitlemiþim serabýný elimin gölgesine
ne kadar yakýna gövermiþ solungacým
nefesimi hor görme
elma hangi yapraðýný süslemez ki tenine

vuruluyorum haczimi sana muskalasýnlar diye
iskambil mi kapatýr yaramý
yoksa iskandil mi farkýnda deðilim
en vahþetinle yüzüme çizilirken pullarýn
direniyorum bakýþlarýna

aranýyor efili rüzgarýn
kayboluyorum
çavdarýn vakti gibi eþelenmiþ bir yuvanýn körlüðüne
sen toprak olamayacak kadar kýrmýzýydýn
oysa yüreðimdeki
ateþe atýlamayacak kadar Ýbrahim

ayaklarýmý avlayan akrebin
en sinsi vaktinde tanýdým seni
hep sana koþmak için yaratýlan bu muðlak sütrede
sokak lambasý yoktu
en bedevi halimi kuþanmýþken gözlerime
Tanrý en aðýr sýnavýnda seni sordu
saçlarýný bile anlatamadým anlýyormusun

iþte budur benim aþka kýyamým sevgili
senin aþka yüklediðin katar cini
bir vakitlik cüzzam sadece
pir bir savrulalým da gör
ayrýlýk hep dem tutarken nefesinde
ben nankörlüðe soyunacaðým
beni yeniden örter misin sevgili



AHMET SERDAR OÐUZ
Sosyal Medyada Paylaşın: