eþeledikçe zamaný ellerim toprak kokuyor
baþ parmaklarý baðlanmýþ adýmsýz bir kadavra gibiyim
ayakta durmak kolay da yürümek imkansýz
sen hiç öptün mü sýrtýndan çýkartýlýp
göðüs kafesinin üzerine býrakýlan
býçaðýn keskin yüzünü
baþýný önüne eðip
bana zorla öptürdüler
dudaklarým kanadý biliyor musun anne
tavan arasýnda sakladýðým nefesimle
zaman k/arasý ayrýlýklarýn tozunu süpürürken
cepsiz kefene eyvallah
itirazým yok
ama illa ki fisto isterim
toprak kokusu beni çaðýrýyor
eylül düþüyor gözlerimden
mavi bir yalan fýrlatayým mý sana
söz çamurla oynamayacaðým
kirlenmeyecek ellerim
dedim ya
eylül düþüyor gözlerimden
ben üþüyorum
n e r d e s i n
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.