BEN SANA GÜLMEDİM Kİ...
Durmuþ aðlýyorsun kuru bir kabre,
Gözyaþýn deðmeden ranzaya, güne,
Unutuyorsun güneþi ve birliði
Hýnç ve kin sarmýþ kara tenini,
Ama ne diye küsüyorsun þimdi,
Ben sana gülmedim ki…
Beþikte yazgý gezinirmiþ nehir gibi,
Kýsasý, uzunu kalmamýþ tabutun kibrit gibi,
Tutkusu ve þehveti içilmiþ arýn nefis gibi,
Ýblis’i kovulmuþ ihsanýn cennetten gece gibi,
Sense umut tarlasýnda, yokluk ekiyorsun,
Ben aynana girdim, sen beni görmüyordun,
Ben sana gülmedim ki,
Temmuz’um bitiyor, ensemde hep bir acý,
Ansýzýn tokat gibi iniyor, þu sinsi aðrý,
Kýblede eðiliyor düz ve yassý alný,
Ben ellerimi biçiyorum, gece yarýsý,
Sen hala baþka gönüllere göç etmektesin,
Sen hala baþka ellerdesin,
Ben sana gülmedim ki…
Nasýlda güzü kavruk, fermaný kesik hislerimin,
Ateþte gördüm, ateþte buldum ben seni,
Nasýlda teni sýcak, kemeri sýký düþlerimin,
Baharda yalnýz kaldým, ben oldum bir seferi
Kör mü oldu? Nazara gelen dili,
Görmemek aþk girdabýmý, kardeþ gibi
Ben sana gülmedim ki þimdi…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.