Savrulduk/Gözlerine ülkeler doğurduğum...

Savrulduk!
Gözlerine ülkeler doðurduðum, Ey!
Saçlarýna yakýlmýþ mektuplar yazdýðým baþýný aldýn, gittin çok uzak ülkelere
Her akþamýn kapýsýnda yitik çocukluðumu býraktým
Sarýldým boynuma dönmediðin sabahlarýn.

Savrulduk!
Gözlerine mevsimler doðurduðum, Ey!
Þair olmaktan baþka kurtuluþum yoktu
Kirpiklerimi bandým avuçlarýmda unuttuðun ateþlere
Ýçimde bir yeryüzünü yýktýn götürdün
Denizlere sýðýndým!
Yunuslarýn bedenimi kustuðu hiç bir kýyýda yoktun
Uzaklardan koþarak gelen bir elçi
Sende býraktýðým saçlarýmý getirdi
Taþ sahiplerinin affýna uðramýþsýn; ne mutlu!
Ben verilmiþ bir fetvanýn "vur" emrine râm olurken...

Savrulduk!
Gözlerine yaðmurlar hýçkýrdýðým, Ey!
Ellerini tutmaya kýyamadýðým ikindileri takvimlerden yakalý;
... Sen anýmsamayalý kýzlarým oldu; dört bir yana saldýðým oðullarým...
Unuttun deðil mi esmercan?
Dizlerime diz çöken o kalbinin yorgun türküsünü...

Þimdi sana
Kýrkbini çýkmamýþ bir hüznün siyah þivesiyle susuyorum
Ardýnda býraktýðýn enkazýn tek tanýðýyým ya!
Zulmüne þefaat etmemek için
Akýttým gözlerimi aðlaya aðlaya...

Olur ya dönersen
Kadýnlarýnýn ve çocuklarýnýn önünde
erkekleri yakýlmýþ köylerde olacaðým!

Gözlerinden
sessiz sedasýz hicret ettim, Ey!

20 Ekim 2004 /Mersin
Kayýpkentli
Sosyal Medyada Paylaşın: