Mevsimlerden Eylül, aylardan ise sonbahardý. Aðaçlar dökülüyordu yapraklardan. Gökyüzü kahverengiye dönüyordu.Kuþlar uzak yerlerden geliyordu. Ve yine uzaða gidecek. Uzaða kuzeye doðru. Akþam vakti yarýyordu güneþ gökyüzünü. Yýldýzlar birer birer dökülüyordu. Nöbet edeðiþim zamaný gelmiþti. Taki sabah olana dek. Sabah olacaðý zaman, güneþ olanca kýzýllýðýyla ufukta küçük bir nokta olup kayboluyordu. Horazlar uykularýna çekilip, gecenin doðuþunu bekliyordu. Bir yerlerden kan kýrmýzý ýrmaklar akýyor, çocuklar demirden sallarýný yüzdürüyorlardý. Bir ressam ölüyordu þehrin laðýmlarýnda. Mavi bir kan akýp damarlarýndan, tuvaline iþliyordu. Þehir doymuyordu kana. Fazlasýný daha fazlasýný istiyordu. Bir deli yüzüyordu sokaklarýnda þehrin. Elinde hayatýn anahtarý. Kilitliyordu zamaný. Boþluðun laneti bir ok oluyor yayýndan çýkýyor. Çýkýyor. Çýkýyor. Ama akamýyor. Deli zamaný vuruyor. Yýldýzlar günü yarýyor. Ay ýþýðý güneþi yakýyordu. Uzaklarda bir yerde gün dönüyordu. Gün dönüyor her þey tersine akýyor. /#!/pages/G%C3%B6rkem-%C3%96ZB%C4%B0LGEN-%C5%9Eiirleri/214207301962212
Sosyal Medyada Paylaşın:
gorkem19 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.