Dinle

Dur!
Dinle.
Derinlerden geleni duymalýsýn.
Bize biraz susuþlar lazým.
Sessizliðin ses olduðu uzak yerlerden geliyor aþk.
Bir ayýþýðý þarkýsýnýn; en ince sesinde tutunmuþ,
yalnýzlýðýmýza ýþýk tutmaya geliyor.
Ürkek ve korkmuþ haldeyiz yýllardýr.
Duvarlarýmýza biz bile yabancýyýz.
Yapay yalnýzlýklar örmüþ adýna da özgürlük koymuþuz.
Þimdi dinlemelisin beni.
Son kez.
Bak susuyorum iþte.
Dinle beni.
Sen de susmalýsýn.
Bu sefer dudaklar deðil de kalplerimizin ritmi konuþmalý.
Þimdi uzat elini bana.
Birlikte soymalýyýz ölüm renkli maskelerimizi.
Kendimiz olmalý ve kalplerimize dokunmalýyýz.
Duymalýsýn artýk sesizliðimi.
Günlerdir süren ses getirmeyen dilsiz eylemimi.
Korku; korku olmuþ dilinde.
Daha ne olduðunu bile bilmeden kaçýyorsun aþktan.
Korkuyorsun ayaklarýnýn yerden kesilmesinden.
Yere saðlam basma uðruna güneþden kaçar olmuþsun.
Yapraklarýn soluyor görmüyor musun?
Þimdi kök salma zamaný.
Kök salmalýyýz gök yüzünden yeryüzündeki cennetimize.
Yum gözlerini,
hisset artýk tenine vuran rüzgarý.
Aþk bu iþte.
Ver elini bana býrkalým kendimizi aþkýn mevsimine.
Son kez.
Mutlu olma pahasýna huzurlu korku krallýðýndan kurtulmalýsýn artýk.
Aþk avuçiçlerinden avuçiçlerime kadar yayýlmalý.
Sarmalý artýk bedenlerimizi.
Býrak dokunsun ruhumuza.
Ne çýkar ki?
Sosyal Medyada Paylaşın: