Ah Nebahat Ah

bu ara her þeyden
bir acayip korkar oldum
bugünde ilkin seyyar satýcýnýn biri
korkuttu beni,
sabahýn, kan ter içinde zar zor araladým göz kapaklarýmý.
ardýndan elimde sýkýca tutmaya çalýþtýðým bir su bardaðý...
ardýndan yan sokakta geçen yetmiþlik bir arabanýn egzoz sesi
sonra iþçi çocuklar, sonra okul çocuklarý
ve ardýndan bütün mahallenin kadýnlarý ellerinde uçan süpürgeleriyle...
bir uyutmadýnýz ulan
sabahtan dýr, dýr, dýr

sahi Nebahat nerede ?
iki gün önce de gülümsüyordu bana,
þu görmüþ olduðum masa da.
þu pencere kenarýnda ki çiçekler yok mu
þu kurumuþ olan...
hani bugün hiç konuþmayan
nasýl olur, daha iki gün öncesine kadar da
Nebahat’in beni ne çok sevdiðini fýsýldýyorlardý ya hep kulaðýma...

þimdi böyle daðýnýk durduðuma bakmayýn siz
tek baþýna bir orduya diklenecek kadar gözü kara bir adamdým ben...

ah Nebahat ah
gamzelerini býraksaydýn ya enazýndan
enazýndan þu çulsuz adamý kurtarýrdýn konuksuz mezarlýklardan

sahi Nebahat
ne için gittiydi
çok içmemden miydi acaba
yok daha neler
o deðilde þu bira þiþelerini kim doldurmuþ koynuma
bir göreniniz var mý ?
kim bilir, üstüm baþým ne çok ayrýlýk kokuyordur þimdi

Sosyal Medyada Paylaşın: