uyandým uyuklayarak biraz kapalý birazda açýktý hava az birazda bulanýktý camlar bulanýktý... ve yitmiþtin sanýrým bir buse býrakarak ayrýlýða
dün ne yaðmur vardý oysa ne de fýrtýna ki daha dudaklarýmda izi duruyor türkülerin gece gözlerinden usulca Ay ýþýðý süzülürken dilimde dolanan... üstelik Yýldýzlar da þahitti Yýldýzlar belki bir kaçý duruyordur daha saçlarýnda
hýrsýzlýðýmla kaldým desene gökyüzünü öksüz býrakarak... aþk olsun aþk olsun...
bak olmadý þimdi bu oysa gözlerin sevgiye çalardý gözlerin/ her yüzümü okþayýþýnda
ve þimdi yoksun üstelik ellerim boþluðunda soluksuz her an uçurumdan düþecekmiþ gibi yalpalamakta...
derken kapý açýlýr ve hýnzýr bir gülümseme daðýtýr odanýn karamsar havasýný meðer kahvaltý için erkenden uyanmýþ ve karanfillerle donatmýþ elleriyle taþýdýðý tepsiyi... ne aptalmýþým ama kahretsin seviyorum iþte bir anlýk yokluðu bile bir asýrmýþ gibi geliyor þimdi bana...
günaydýn günaydýn Ey Gülyüzlü sevgili az kalsýn birgünde tüketecektim az kalsýn ömrümün geri kalan yarýsýný hani kapýyý biraz daha geç açsaydýn...
"Ýyiki varsýn Ayýþýðýnda türküler söyleterek..."
Sosyal Medyada Paylaşın:
yasar_Çetinkaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.