Düþ yasasýsýn sen insanýn
Yaðmurun içinde gökyüzüne bata çýka
Uçan bir güvercinim,
Düþünce yasasýsýn sen insanýn
Duvarlarda unutulmuþ afiþ gibi pervasýz
Bir romaný arka bahçede özetleyecek kadar hayalciyim
Gece yasasýsýn sen insanýn
Gülüþünü ve özlenmeyi alarak yanýna
Çýkýp gittiðin akþamlar var senin,
Ayak izi yasasýsýn sen insanýn
Uzun bozkýrda
Yýlký bir rüzgâr gibiyim..
Çocuksun belki, yahut hep çocuktun
Güneþ sarýsý basardý gözlerini
Gözlerin mavi bir buluttu,
Diyelim ki;
Günyüzü yasasýsýn insanýn
Sokaklar mahkeme koridorlarý gibi
Büyüdüm, hay durulacasý nehir der gibi
Bent yasasýsýn sen insanýn
Bir de ne olsun ay düþmüþ akýþýma
Taþ yasasýsýn sen insanýn..
Çocuktum yahut bir an için çocuktum
Göç yasasýsýn sen insanýn
Olmadýk þehirlerde çýkýyorsun karþýma
Anýlarla beslenir sürgün..
Devin Karaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.