İstanbul Ağlar Halimize,biz Bursa Gibi Severken

Yokluðundan zincirler yaptým,
Sabah ezanýnda boynuma dolamak için,
Hadi þimdi gel,
Gel de at tekmeni hasretinden yapýlma tabureye,,
Süzüleyim hayalinin ýþýðýnda,sana kavuþayým...

Mavi çiçekli eþarbýný koklarým hep,
Her nefesimi onun kokusundan cekerim.
Anýmsatýr bana her saç telinin buram buram ana sýcaklýðý kokusu,
Yarim sanadýr hapisliðim,
Gurbetin küflü duvarlarýna çizik gibi gözlerini resmederim...

Hani baþýný yastýða koydugunda ilk bi üþürsün ya,
Alýþana kadar sýcaklýðýna..
Baþým yastýðýmda,üstümde umutttan yapýlma yorgan.
Yoktur bana gözlerinden baþka aklýmda canlanan...

Gözlerimde bir çerçeve oluþur senden...
Gözlerimi çevreler,bir mazlum çerceve gibi,haliçte yalnýzlar topluluðu...
Boðaz köprüsünde sessiz bir o kadarda çýðlýk çýðlýða bir intihar... ve istanbul aðlar.
Aðlar da tutamaz sitemini,Hele birde mevsim kýþ,yaðýþlardan sulu kar,
Terkediþinle vurur yüzüme,giderken emanet ettiðin soðuk rüzgarlar,
Bir çocuk aðlar,elleri pembe,ve bir ben aðlar karný burnunda senin hasretine gebe....
Ýstanbul aðlar halimize,
Bebekler aðlar,martýlar,simitçiler aðlar
En çok Beyoðlu aðlar içinden ne kadar dertdaþ geçsede,,
Mendil satan kimsesiz bir çocuk aðlar,böyle bir aþkým olmadý diye.
Ýstanbul aðlar,ben seni Bursa’dan sevdim diye....
Sosyal Medyada Paylaşın: