ŞÂİR DEDİĞİN

Faydalý her þeye her gün her saat
Kafasýn yormalý þâir dediðin.
Ýnce elemeli sýk dokumalý
Kýlý kýrk yarmalý þâir dediðin.

Bâtýlýn peþinde dolan ha dolan
Uzunca bir süre yaþamaz yalan
Kafada, gönülde dikili olan
Putlarý kýrmalý þâir dediðin.

Herkes eðleniyor kendi deminde
Güvenirlik yok ki sözde, yeminde
Hakk’ý över iken her tür zeminde
Bâtýlý yermeli þâir dediðin.

Olamaz onlarýn villasý, yatý
Çok nâziktir gönlü sanma ki katý
Dünyâyý, ukbâyý bütün hayatý
Her yönden sarmalý þâir dediðin.

Aslan gibi kükrer cesâretiyle
Yaþatamazsýnýz esâretiyle
Bâzý olaylarý ferâsetiyle
Önceden görmeli þâir dediðin.

Olmasýn kimseye aman ha mekrin
Sonra boþa gider olanca zikrin
Ýnsanlýk nâmýna her çeþit fikrin
Güzelin örmeli þâir dediðin.

Döþüne takýlan sellik misâli
Çocuk kundaðýnda höllük misâli
Gelene, gidene yolluk misâli
Gönlünü sermeli þâir dediðin.

Hayat günden güne aksa da terse
Yapmak elbette çok zor, çok çalýþ derse
Kim ki kendisinden bir þey isterse
Olaný vermeli þâir dediðin.

O’nun kapýsýný sýk sýk çalarak
Baþka türlü olmaz aþka dalarak
Ferhat, Kerem gibi, bir yol bularak
Kalplere girmeli þâir dediðin.

N’olur ayrý kalma dinden ve fenden
Bir gün giyeceksin korkma kefenden
Gayet isâbetli tam hedefinden
Attýðýn vurmalý þâir dediðin.

Dünyâyý eliyle geri atarken
Seherde dolunay yeni batarken
Dosta doðru baca henüz tüterken
Atýný sürmeli þâir dediðin.

Analar saçýný hiç yolmamalý
Körpecik kuzular hiç ölmemeli
Ahde vefâsýzlýk hiç olmamalý
Sözünde durmalý þâir dediðin.

Sitemle karýþýk naz bahçesinin
Kapýsýn çalmalý öz bahçesinin
Acý, tatlý neyse söz bahçesinin
Gülünü dermeli þâir dediðin.

Üstatlar orada baðlýyýz düne
Bu yolun yolcusu kavuþur üne
Parlak zekâsýyla dünden bu güne
Poþusu sýrmalý þâir dediðin.

Gel kendini, hapseyleme kafeste!
Îman kalpte, ne sarýkta, ne feste
Gözünü yumarken en son nefeste
Murâda ermeli þâir dediðin...

Hanifi KARA


Sosyal Medyada Paylaşın: