kalbimin sancýsý belki biraz olsun geçer diye Seni yüreðimin satýrlarýna gömdüm bu gece Ama ne kalbimin sancýsýný geçirebildim nede seni unuttum diye haykýrabildim denizle Ellerim okadar çok üþüdü ki sen yanýmda yokken hiç bir aþk bir türlü ýsýtmayý beceremedi onlarý
karanlýkta hep seni aradým billiyordum çünkü sende piþmandýn ve kimse görmesin istiyordun gözyaþlarýný bu yüzden hep karanlýklarda seni aradým hergece bu þehir uyuduktan bir kaç dakkika sonra sokaklara daðýttým hüznümü otobüs duraklarýnda bekledim Bizki alýþkýn deðildik ya tek baþýmýza uyku tutturmaya sen yokken ben uyuyamadým herkesin uyuduðu saatlerde akrepler yelkovanlar dönüp durdu gözlerimde Saniyeler kovaladý birbirini Ama sen bir türlü gelmedin oysa hep küçükte olsa bir umut yetiþtiriyordum kalbimde sana dair Biliyorum dönecek diye sayýklýyordum siyah montumun fermuarýný boðazýma kadar çekerken hatýrlýyormusun o montu sen almýþtýn bana sert geçen istanbul soðuðundan korusun diye beni mont sýcak tutmuþtu belki bedenimi ama ya kalbim þimdi sen yanýmda yokken kim ýsýtýcak onu ? kime emanet ederim sen yokken ? kime güvenebilirim eskisi gibi ? bilmiyorum. sen hiç görmedin ama Ben gördüðüm her martýya seni nasýl sevdiðimi anlattým sen yanýmda yokken
beyaz elbisenle onlara nekadar çok benzediðini sabahýn ilk saatlerinde taze bir simit gibi kokan bedenini gözlerinin telvesini, Sen Hiç anlamadýn ama Gidiþinle o martýlarý bile küstürdün sen sevgilim Artýk seni kendimden baþka anlatacaðým hiç kimsem kalmadý bu þehirde Arkanda bu cinayetin en büyük ip ucunu býrakarak Gittin beni burda býrakarak gittin... ne martýlarý býraktýn konuþup dertleþeyim diye nede baktýkça hýçkýrýklara boðulayým diye ufak bir resim
Sen yanýmda yokken ben annesi elini býraktý diye kaybolan bir çocuk gibi kaybolup gittim kendi bedenimin içinde Çünkü sen annem gibiydin Çünkü senin kalbindi bir göbek baðý gibi beni hayata baðlayan
Sen yanýmda yokken bütün kelimeler kalbimin kapýsýna çullandý durdu Nezaman seni anlatan bir yazý yazmak istesem kelimeler ardý ardýna döküldü içimden meðerse nekadar çok þey varmýþ yazýlmasý gereken meðerse nekadar çok susmuþuz Bak Ýstanbula kar yaðýyor Hava eski günlerden kalma bir Aralýk günü ve bugün günlerden pazar Sen severdin ya pazar günleri Üsküdar a gidip çay içmeyi Hadi gel sevgilim ... neden mi ? çünkü.. çünkü ben.. ben hala seni çok seviyorum
Güngör kaya Sosyal Medyada Paylaşın:
G.Kaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.