Sevmek seni, herkese herþeye ve hayatýn tüm zorluklarýna raðmen. Ýçimi acýttýðýný bile bile çekmek kokunu, Yasanmamýþ ne varsa yaþamak, Ve mutluluðu yaþanmýþlýklarýn içinde deðilde, Onun gülüþünün taa içinde aramak.
Herþeyi zamanla deðiþime uðrattýlar. Aþk’ýda kattýlar aralarýna... Büyüdüler,büyüttüler. Þimdi aþk; Çorak bi tarlada susuz kalmýþ bi yýðýn.
Aþk deyince Leyla ile mecnun deðil, Nasýl kandýrýldýklarýný anlatýr oldu insanoðlu.
’Aþk’ deyince yerinde duramayan kalbim, ’Aþk’ deyince, çýrpýnýr oldu. Bu kadar zormu sevmek ? Bu kadar zormu bir insana sarýlýp, bir daha hiç býrakmamak.
Sanýrým bundan sonra ’AÞK’, Ýnsanoðlunun gelmiþ geçmiþ en büyük oyuncaðý..
Sabiha Çýtýr.
Sosyal Medyada Paylaşın:
sabiha1912 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.