Sessizlik Menevişi

Sessizlik Meneviþi

dün senin gecene rastladým
baþýmda laciverdin yýlkýsý
yýldýzlar ihtiyar suretleriyle
yer açarken aralarýnda
benden bana kalana...
parýldayan her kýpýrtýyla aktý kaným
laciverdin koyu hummalý umarsýzlýðýna
benden bana kalan
gizli bir infilaktý
senin kendini yok ediþinde
arayýp bulamadýðým...

üzerime toprak yerine sensizliði örtsünler istiyorum
üþüyen gözpýnarlarým yeryüzüne deðmesin diye
erdemli ilkyazlarda
saf ve þýmarýk aðaçlarýn bozulmasýn forsu
ben hariç evrenin hiçbir zerresi tatmasýn
bu zehir zýkkým maðlup acýyý
arý duru bir rüzgarla bir varmýþ bir yokmuþlarda
yayýlsýn çýlgýnlýðý yalnýzlýk aþkýmýn

bütün uzaklýklara bile uzak uykusu yarým bir bahçede
içli sedasýzlýðýyým serçelerin
sahip çýkarak bir baþýma
yarým yaþanmýþ sabahlarýn ertesi günlerine
çünkü sessizlik meneviþidir zamaný uðultulu sancýlarla aþmanýn

sayýsý unutulmuþ ipek tenli bir derinliði tadarken düþlerim
ertesi günlerin sessizliðinin hatýrýna olsun konuþacaðým ey sevgili
bozulsun bu uðraksýz büyü
günlük hayatýn þaþaasýnda unut ellerimin zifiri utancýný
zamanýn en iþlek yontusuysa sýradan ölüm
ben sensizliðimle öleyim
üzerime toprak yerine sensizliði örtsünler istiyorum
sonsuz ve sýnýrsýz güzelliðin hariç
hiçbir kesite sýkýþmasýn bedenim








Kaðan Ýþçen


Sosyal Medyada Paylaşın: