Vesikalık Anımsayışlarda

Vesikalýk Anýmsayýþlarda

kimi düþündüðümü sesimde solan ýþýklar bilir
sen bu kentin uçsuz bucaksýz sandýðýn sokaklarýnda
karanlýða terk ederken týnýsýný son kalp atýþýmýn
güneþe sýðýnma kaçamaklarýmda en acý tonu bir kýþ göðünün
yaban çiçekleri kadar isimsiz ve güzel bu sevda
sen çocuðumdun gülüþüyle ölümlere kumdan kaleler kurduðum

birlikte göðüs germeliymiþiz meðer çatýlarýn ilk hüzünleniþine
tüm sevgileri balkonlara çaðýrmak gibi ironik bir çýðlýðýn arifesinde
bulutlar da bizim gibi kopkoyu paramparça bizim kadar kaybolmamakta ýsrarcýyken
ve iþitmek gerekli diyorum sevgilim serin güz baþlangýçlarýnýn yapraksýz kaprisini
kendimizi hiçbir mevsimde bir baþkasý sanmamak için
sanmamak için sürprizlere düþkün kýþ akþamlarýnda
iþitmek gerekli diyorum bir solukluk da olsa dost sýcaklýðýnýn saadetini
en derinlerde bizi hiç býrakmayan yaþama utkusunu

olgun iðdelerin gölgesiyle inerken yýldýzlar çocukluk kýrýntýlarýna
bölük pörçük temmuzlara sýkýþtýrýlmýþ umutlar da yiter gider sanki
geriye bütün zamanlardan muaf üstü hiç çizilmemiþ bir bekleyiþ kalýr
ben bu güz baskýnlarýna öyle alýþýðým ki vesikalýk anýmsayýþlarda dahi
soðuk yaðmur sularýný takip ediyorum saçlarýnýn yokluðuyla avunmak için
üþüyen düþlerimi ýsýtmak için kýþ yaðmurlarýnda yüzdürdüðüm saman çöpleriyle
yokluk evime gel istersen mangal gibi yüreðimde közlediðim ayrýlýðýn
son buðusuyla öpmek istiyorum bütün gidiþlerini








Kaðan Ýþçen


Sosyal Medyada Paylaşın: