Çýplak bir harf, Çýplak bir þiir, Çýplak bir yaþam, Gözlerimi kapadým, Açtým ruhumu, Çýplak bir yol...
Çömeldim, kavuþturdum ellerimle yüzümü, çýplak bir oda... Þehvetin çýplak hali...
Bu gramer insaný çýldýrtýr... Uzaða uzanýyorum, Uzaða sokuluyorum, Uzaða en çýplak rüyamý hediye ediyorum, Çýrýlçýplak bir melankoli benimkisi...
II
Ellerimi uzatýp da, ellerimin kavuþmama ihtimalini, bilse de ürkek yazgým, ellerim yine, uzanacaktýr yazgýmýn arzuladýðý çýplaklýklara, ellerim yine uzanacaktýr, duygularýmýn dikensiz kýyýsýna…
III
Göz yaþlarým birikseydi eðer bir yürek içinde, çoktan batmýþtý aðýrlýðýný taþýyamayýp umutlarýmýn dibine… Yazgým böylesine soyunukken, Ve bu kadar incinmiþken renksizliðe bandýrýlmýþ fýrça darbeleriyle…
IV
Bakire yapraklarýn damarlarýnda gezinirken düþ damlacýklarý, Aðaç ve kökü birlikte mýrýldanýyor, Biz bu doðacak sancýya kefiliz diye…
V Ancak kalbime saplanan umutsuzluðun öldürebilir beni...
Bana dolan... Ýyice dolan..
Yalan dolandan deðil. Gerçekten dolan...
Kavra... Aðlayana kadar sarýl geleceðime... Ki, Mahrem kokulu bir mevsim düþsün içimize.
Oktay Coþar
Sosyal Medyada Paylaşın:
Oktay Coşar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.