çýradan ateþ
selamý kül eylerse maviye
sarardým sizi
sayýsýzca yanmazdýk belki...
her insan kendi anlamýný doðurur
bahar soluðu saçlarý var
dokunma!
güz alýþýrsa etek kývrýmlarýna
saðuk bir telaþ sarar
sonbahar sabahýma uyanýr
don tutan kuþ
gagalý umut soluðu baharýma eþ
ezgime esinmiþ þart ve çark aralýðý
ara gök çaresiz konuþmalar
koðuþlu duvar dibi koþuþmalar
duruþuma duruþan eski bir sezi
elleri var ama kör çalýnýnca türkü
tut olurmu
sayýkýyorum ellerim var adýnda
tutuþamýyorum
kentim kül soluyor
sorma!
neþter gülden ilik bir diken
selamý salarsa haneye
bülbül sesi gýdýðýna sakla
þimdi
þahidin ellleri avuç hizasýnda
sanýyorum
tanýyorum
asýlacak
korkarým bir daha
aðlamalara sarýlacak
erkek yüzü
korkumda bahar soluðu saçlarýn
kör türküler çal izole saygýma
gece
üþümüþ elleriyle selamlarken karanlýðý
kardeþ mi olur tarihimin þiiri
yitirilmiþ sahi’liðime
ben ve artaným
baþaramadým þu bu olmayý
kaçýþamadým...kaça saydýn ?