eðme yüzün
gelebilmek adýna susuyorum
aslýnca boyumdan büyük pencerelere bakardým
karanlýk küfrüne esirgerse telaþ etme
artýk seninde yoldaþýndýr geceler
susma perçemini indir inci gözlerine
al beni kanadýnýn ardýna
tut devir beni tene
birazda sende çürüyeyim
al aklýmý giy üstüne
sütüne bulanan girdap
saklama heveslerimi
ak ve akýtarak
þimdi tenhalara pencereler aç
üþüyene kadar içinin çürüðü
gelse de zebani selamýmý söyle
kaç vakit ki ahbabýmdýr
þadýrvan göl mavisi ýraðý
atýþlarýný sayýsýz yankýma sakla
daðlarsa kayalýklý soluðum
içimin kan atarýný kanat hiç hiç de
küsme
þimdi sürünen deðnekli rüzgâr
ürkütmesin seni in kývrýmýna deðince
söyle ki üstadýna gelmesin
vebayý kentimin kuþlarý soluyor
ey sandýðýmýn kilidi irkilme
aç ceplerinin göðünü
adý konmamýþ yaðmurlar sal
yýkansýn kendiliðine küs benliðim
dark eder ya aniden zaman
fazlalýðýmý yola koyar kýþ virgülü eksik
kirpiklerine çýkýp haykýrsam ferine feryadýmý
nasýl yazýlacak baharlar þimdi küsersen
eðer ki yýkanamayacaksam baharlarýnda
kol verip yaradan dan gelene senden gitmeliyim