Dönüþsüz gündü,
Oturduðumda tahta masa selamladý
Önünde duran iskemlesiyle
Beynimin uðultusunda
Sitemlerim vardý
Ýrkildim kahvecinin gür sesiyle
-Çay dedi
-Evet dedim
Karýþtýrdýðým hayatým mý?
Geçmiþim mi?
Yoksa kokulu kahveci çayý mý?
Eriyip giden þekerdi
Yüreðimin yaðý
Yada ilkelerim olamazdý.
Yenilen bedenimdi
Gururum,adamlýðým deðildi.
Bir yiðit daha hayata eðildi.
Yiðit deyip bastým kahkahayý
Bir anda hedef olmuþtum.
Þüpheli gözlerle bana bakýyorlardý.
Artýk susmayacaktým,
Ayýp olur diye korkmayacaktým.
Baðýrdým,
Sebebi memurluðuma baðlanan
Bir ayrýlýk
Her insaný kendim gibi bilmemmiþ
Hele de sýkýþýnca borç verdiðim
Mehmet’i de öðrenince kýyamet koptu
Ben salakmýþým,
Ne salaðý enayi...
Hele de hasta olan anama bakamazmýþým
Ya oymuþ yada onlarmýþ
Bir yanda sevdam
Bir yanda anam babam
Kaçtým buraya geldim.
Yollarý ezdim,
Havayý deldim
Soluk soluða kaldým,
Düþünülmez düþlerime kýzdým.
Bu neydi neyin nesiydi ?
-Ýmtihandý
Evet zorlu bir imtihan
Ya’lar la baþlayan
Sen bilirsinle biten imtihan
Býkmýþtým
Lügatýma kim koydu bu kelimeleri
Gitme vaktiydi…
“Hadi bulun ve sorun”
Kahveci aldý yerden kaðýdý
Buruþuk ve ýslaktý…
Selim ADIM