SENSİZKEN
Yalnýzlýðýn nöbetleri acý pare içimde,
Ve izinsiz çýkan aðrýlarým Kýzýldeniz’de,
Ben yokluk helvasýný daðýttým fillerle,
Ebabil’im geç kaldý Mümin geçitlerime…
“Su” dedim doðmamýþ itikadýma,
Ve Miðferi kanlýydý gözyaþlarýmýn,
Seni Ýçtim Mecnun oldum, diken kanatlarýma
Ve her azasý zehirdi, kustum kara itirafýmla…
Ben bir Vezir niþanesiysem bitmemiþtir ümitler,
Asla satýn alamaz Hünkârýn iffetini hizmetkâr,
Cariyesi hýrsýz olur, gönlüme girince mülkler,
O zaman alsýn Mührümü, kelle çalan yarýnlar
Sen maceracýsýn, Tur Daðý’nda gezinen,
Ben þüpheci aðýtlar yaktým ayetlerime,
Bir Tufandý yaþanan MELEK’in ateþinde,
Ben sensizliðin mührünü içerken Camide,
YANAN zemheri çiçeðim Kef, Ateþ içti yüreðim,
Ateþ içti bu suret, âmini yarým kaldý Dualarýmýn,
Gametini getirirken Ýhanet,
Sensizlik akýttým Þarapçý kerametine,
SENSÝZKEN, þule yuttu kezzap gibi gidiþler….
Kâtibi yazamaz sensizliði ibretliklere,
Tutmazmýþ mayasý bozulunca yeminler,
Hocayani bir istekle tesbihatýn gerilerde,
Ýstiharesi kaybolur seni umunca yürekler.
Ben sensizken unuttum cümlelerimi,
Sensizken eksikti yarýnlar, uçtu nefesler
Azrail’i dost bildi bütün geceler, insafsýz dilde
Ve yine azalarda gezindi zehir, mührün yerine…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.