hüzünlü þiirler biriktiriyorum karanlýða býraktýðýn sesimde yazmaya hazýrým uçurumlarda intiharýn italik güncesini her yanýtlanmamýþ soru için bir adým daha atarken boþluða geride kalan kil sessizliðimde boðuyor kendi nefesini
yaþamak diyordu birileri, üstü çizilmiþ bir ülkeye benziyor usandým anlýyor musun koþup kaçýrmaktan yangýndaki gülleri
hangi þiirde uyansam güneþi unutulmuþ sabahtayým ve yalnýz adýmla baþlýyorum sokaklara yürümeye göz kapaklarýma bir nehri düðümlüyor kokusu çalýnmýþ hayat hayat nedir ki ? yalnýzlýðýn mevzisinden niþan aldýðým yorumsuz karadelik
unutuyorum öldüðümü sesimin yankýsýný bulmak için aradýðým her yere yoldaþ kuþlarda gidiyor kayýp yürek atýþlarýyla ve çok öpülmüþ dudaðýnda arabesk bir hüznü biriktiriyor kentler az çok delisiyim buralarýn yasak bir ýslýða dadanmýþ cumartesileri ah cumartesileri söylence günüdür þairlerin, boyun eðmemiþ þairlerin
sözün öz oðludur kalbini yakamozla onuþturan deniz ve kendi kanýnýn sýcaklýðýna banar gülü oldurmak için gözü kapalý duyarlýlýk yordamsýz iþgallerle diþler ömrümüzü gücümüz yetmez gücümüz yetmezde mor mor düþler dizeriz göklere kirli bir el yazýsýdýr satýr satýr ömrümüze iliþtirilen nereye gitsek yangýnýmýzda gider, kavranmýþ güllerde...
aðustos 2011 istanbul_Ünal Yiðit Sosyal Medyada Paylaşın:
Ünal YİĞİT Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.