Gün Yeryüzüne Parla

Ressam bu kýzýllýðý daðýt, dönsün artýk gün.
Iþýldasýn þafaklar, kýzýllýklar ak olsun !
Soyun, matem rengidir, mor elbiseni yine !
Iþýltýlarý konsun, gününde yüreðine..

Rengini gör, sesini duy, alaca karanlýk.
Gündüz açýlsýn hele, zamânlýk ve mekânlýk,
Seyrettim melez günün, kundakta doðumunu;
Gündüz gülümset, gülüm göster, güldür yüzünü..

Yeryüzünde bir çalým, gökyüzünde bir tür kur !
Topraðýn caný acýr, taþýn da yüreði var !
Ne diye koþuyorsun, kendi ölümünde kal !
Hey gece horuldanma, derin bir uykuya dal !..

Sönsün isli lambalar, fitil kýsýlsýn artýk !
Iþýklar der gibi, sen yeryüzü, karþýma çýk !
Sürgü açýlsýn, bir bir kapalý kapýlarla !
Iþýk ýþýk saçýlýp, gün yeryüzüne parla !..

Nisan 2003


Erkan Arslan

(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine aittir.

Sosyal Medyada Paylaşın: