Evde soluðum odam’ýn duvarlarýn da.
Ben odamýn duvarlarýyla güreþirim !
Dökerken içini , sokak ýþýklarýnda;
Bazen ayyaþ, bazen de sýrdaþ olur günüm.
Söz geçiremem, garezlik ayaklarýma,
Aynalý dolapta, ellerimle rakslaþýn.
O itin havlamasý, sokak baþlarýnda,
Camýn tülünü hafif, aralayýp bakýn !
Kimi çapraz, kimi düz, umurlarýnda mý !
Gurbet-Sýla hasreti çekedurun taþlar !
Kaldýrým taþlarý, baþlarýný sývazla,
Dün yaþadýðýný, bugün çizsin sokaklar !
O an, çözebilsem taþça lugatlarný,
Lafzýmda birikip, beþer beþer çoðalýr !
Ardý sýra dizilmiþ umurlarýnda mý ?!
Ufka uzadýkça daralan, boþ sokaklar..
Yolcu, kolaçan et bu sokak köþelerini.
Turalarýn çocukken düþtüðü yere sor.
Ansýzýn geçerken sokak köþelerini.
Hayali diziliver, ufkumda sokaklar...
Temmuz 1995
Erkan Arslan
(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.