Sevda Namına

Günlerin doðup, çiçeklerin açtýðý gün.
Sen hâlâ neredesin, mevsimler geçiyor ?
Bendedir en güzel gelinliði, yerlerin..
Sevgilim saçlarýnda, çiçekler açýyor..

Ey neredesin, þimdi sen neredesin ?!
Bu sevgilinin, kuruyan dudaklarýnda..
Aþka dâir soruyorum, sen neredesin ?
Salýnýrken dudaklardan, en uzaklarda..

Uyan sensizken bu eski elbise hâlim !
Sâkî kýzýn, ablar sunduðu testide..
O ne biçim bakýþ, uyanýr yalnýzlýðým !
Hüzün dolarsýn, kan çekilir damarlarda..

Bir þeyler anlatýr, delirir içimde his !
Zamânýn içinde, zamân benim içimde.
Ve onun, dikiþ tutmaz bakýþlarýnda sis,
Yalnýz çocuklar duyar, o sesi içimde.

Bensiz taþýnýrken sýrlarýn, sen ve toprak..
Tülbendinde yaþlar, gün aðarýr giderdi.
Sevdâ nâmýna, bir kuru ümîde varmak,
Sahipsiz bir yel býrakan, serviliklerdi…

Mayýs 1999

Erkan Arslan

(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Sosyal Medyada Paylaşın: