gün düþüyor penceremden kör karanlýklarý yudumluyor gözlerim gölgelere dönük yüzümde mor kederler bilmediðim coðrafyalarda eskittim adem yüzünü
parmaðýmda ki son halkanýn adý ayrýlýk gökyüzü gibi daðýnýk umutlarým nereye dökülsem ellerimi ateþ kavuruyor nedamet rüzgârlarýnýn nefesine asýyorum saçlarýmý belik belik dökülüyor sevinçlerim boþluklara…
son kez bakýyorum aynalara gördüðüm tek yüz, senin yüzün bana benziyorsun… bulanýk bakýyor, aðlamaklý gözlerin kýzýlýrmak kadar taþkýn dudaklarýn aðrý daðý gibi suskun düþüncelerin, konuþmuyorsun…
yine de uslanmýyorum bildiðim her yol sana çýkýyor gördüðüm her hayal sen ve her vurduðunda öldürdüðün yürekse ben
günbegün tükenmekteyim bak titriyor dizlerim, adýmlarýmsa yenik sence baþka bir aþk diriltir mi nefesimi ? yeþertir mi güneþ, güz eskisi yapraklarýmý hiç sanmam…
üzülme… benim rengim ezelden beri siyahtý aðlamaksa bana çok yakýþýrdý düþerken ceplerimden bacaðý kýrýk hayaller mavi gömlekli gökyüzüne un sermek hep benim iþimdi / unutma…
göðün iplerine dolanan vakit eskirse bil ki sen öldün…bende…
28 /08/2011 firuzem
Sosyal Medyada Paylaşın:
firuzem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.