firuzem
GÖĞÜN İPLERİNE DOLANAN VAKİT ESKİRSE
firuzem

GÖĞÜN İPLERİNE DOLANAN VAKİT ESKİRSE


GÖĞÜN    İPLERİNE   DOLANAN   VAKİT   ESKİRSE









gün düşüyor penceremden
kör karanlıkları yudumluyor gözlerim
gölgelere dönük yüzümde mor kederler
bilmediğim coğrafyalarda eskittim adem yüzünü




parmağımda ki son halkanın adı ayrılık
gökyüzü gibi dağınık umutlarım
nereye dökülsem ellerimi ateş kavuruyor
nedamet rüzgârlarının nefesine asıyorum saçlarımı
belik belik dökülüyor sevinçlerim boşluklara…



son kez bakıyorum aynalara
gördüğüm tek yüz, senin yüzün
bana benziyorsun…
bulanık bakıyor, ağlamaklı gözlerin
kızılırmak kadar taşkın dudakların
ağrı dağı gibi suskun düşüncelerin, konuşmuyorsun…




yine de uslanmıyorum
bildiğim her yol sana çıkıyor
gördüğüm her hayal sen
ve her vurduğunda öldürdüğün yürekse ben




günbegün tükenmekteyim
bak titriyor dizlerim, adımlarımsa yenik
sence başka bir aşk diriltir mi nefesimi ?
yeşertir mi güneş, güz eskisi yapraklarımı
hiç sanmam…




üzülme…
benim rengim ezelden beri siyahtı
ağlamaksa bana çok yakışırdı
düşerken ceplerimden bacağı kırık hayaller
mavi gömlekli gökyüzüne un sermek
hep benim işimdi / unutma…




göğün iplerine dolanan vakit eskirse
bil ki sen öldün…bende…








28 /08/2011
firuzem

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.