gün düşüyor penceremden kör karanlıkları yudumluyor gözlerim gölgelere dönük yüzümde mor kederler bilmediğim coğrafyalarda eskittim adem yüzünü
parmağımda ki son halkanın adı ayrılık gökyüzü gibi dağınık umutlarım nereye dökülsem ellerimi ateş kavuruyor nedamet rüzgârlarının nefesine asıyorum saçlarımı belik belik dökülüyor sevinçlerim boşluklara…
son kez bakıyorum aynalara gördüğüm tek yüz, senin yüzün bana benziyorsun… bulanık bakıyor, ağlamaklı gözlerin kızılırmak kadar taşkın dudakların ağrı dağı gibi suskun düşüncelerin, konuşmuyorsun…
yine de uslanmıyorum bildiğim her yol sana çıkıyor gördüğüm her hayal sen ve her vurduğunda öldürdüğün yürekse ben
günbegün tükenmekteyim bak titriyor dizlerim, adımlarımsa yenik sence başka bir aşk diriltir mi nefesimi ? yeşertir mi güneş, güz eskisi yapraklarımı hiç sanmam…
üzülme… benim rengim ezelden beri siyahtı ağlamaksa bana çok yakışırdı düşerken ceplerimden bacağı kırık hayaller mavi gömlekli gökyüzüne un sermek hep benim işimdi / unutma…
göğün iplerine dolanan vakit eskirse bil ki sen öldün…bende…
28 /08/2011 firuzem
Sosyal Medyada Paylaşın:
firuzem Åiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.