Çok,çok eskilerde, bir varmýþ bir yokmuþ, Kadýnlarýn kurduðu bir ülke varmýþ bir yerde, Bunlar hep, erkekleri ! öldürür dururmuþ, Savaþ açtýklarý, gittikleri bütün ülkelerde.
Savaþýp nice kan dökmüþ, nice can almýþ, Amazonlar geliyor diye, korku nam salmýþ, Korkmadan erkeklere, ne savaþlar açmýþ, Önceleri mutlu yaþamýþlar, o ülkelerinde.
Çok geçmeden, tükenmiþ ! gitmiþ öldükçe, Kalmamýþ soyu sopu, erkekleri olmayýnca, Erkekli ülkeler tüm sevinmiþ, onlar öldükçe, Eðlenmiþler,davullar zurnalar çaldýrmýþlar.
Yeni çaðýn kadýný, þimdi yine daðlarýmda, Oldum der, ben de bu yeni çaðýn amazonu, Çoklarý Irak ta, bazýlarý ise güney doðuda, Tüketmek istermiþ, yüce Türk’ün soyunu.
Þimdi bu yeni çaðýn kadýný, onlara özenmiþ, Çýkmýþ daðlara, elde silah ! belde bombalar, Vatan kuracaðým diye daðlarda gezerlermiþ, Analar güney doðumda, çoçuklar Irak dalar.
Ey masal perisi olan, yeni çaðýn amazonlarý, Atýn o elinizden ! o yaylarý, o silahlarý oklarý, Gidin köyünüze, saðýn o mor kara koyunlarý, Varken eski vatan yeni vatan olmaz oralarý.
a.yüksel þanlýer
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.