Ah.. ahh...! Ne yitik sevdalara zehir etmiþim, Boþuna ben bu gönlümü. Harcamýþým; dünümü, bugünümü. Yola çýkýp, almýþým elime hüznümü.
Nasýl böylesine kör oluyor gözler, Sanki, müebbet yemiþ mahkum gibi. Dört bir yaný çevrili, Baktýðý yalnýzca var tek penceresi.
Zaman geçmiyor ki, Kendimi sana hapsettiðim bu odada. Çýkamýyorum, çarpýyorum her defasýnda duvarlara. Ýstemiyorum artýk seni; Ne saðýmda, ne de solumda...
Gidebilirsin artýk düþlerimden, Vazgeçtim ben, sonu olmayan bu bekleyiþten. Bakmak anlamsýzmýþ, senin pencereden, Özgürüm artýk! Çünkü; çýkardým yüreðimden SEN’Ý ben.05/2010 Nergiz Arslan
Sosyal Medyada Paylaşın:
nergizA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.