Elinde testere, bir karanlýk yüz; Sanki korku filmi çekiyor þüphe! Camlarda gölgesi ve bakýþý buz; Her yerde karþýma çýkýyor þüphe!
Yürüdüm, anlarým, saklý gölgemde! Otobüse binsem, biter ensemde. Beni rahat býrak, yeter, desem de; Sanma ki takipten býkýyor þüphe!
Zalimin dünyada bildiði eza; Kötü revaçtaysa, iyiye ceza! Bir mazlum ahýndan yýkýlýr feza, Kalbimi bu yüzden yakýyor þüphe!
Allah’ým âleme verdin bir düzen; Herkese bir rol var, yok boþta gezen. Ýblisten murat ne, anlamam bazen; Zihnime sorular döküyor þüphe! Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdurrahman Günay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.