Bir zamanlar, Ben daha henüz bir çocukken, Benim bir güzel vadim vardý, Özgürce dolaþýrdým derinliklerinde, Yüzümde bir mutlu tebessüm, Saf duygularla doluydu kalbim.
Ben vadimi özledim... Benliðimden hiç silinmeyen vadimi. Daðlarý, tepeleri yemyeþil ormanlarla kaplý, Sonsuz bir renk cümbüþü içindeki, Vadimi özledim...
Bir ölümlünün sözcükleri yetmezdi, Vadimin güzelliðini anlatmaya... Sanki bir ressamýn tualinden taþmýþtý, Iþýl ýþýl rengârenk bir tablo gibiydi adeta, Öyle güzeldi ki vadim, anlatamam...
Rüzgar öyle tatlý eserdi ki vadimde, Esir ederdi binlerce çiçeðin hoþ kokusu, Ve o zaman kendinden geçerdi ruhum, Vadimde yaþarken ne kadar da mutluydum, Çocuk kalbim ne kadar da coþkuyla doluydu,
Bakirdi, kirletilmemiþti hoyrat ellerce henüz, Ormanlarýnda yükselirdi; meþeler, serviler, çamlar... Düzlüklerinde ceylanlar koþuþurdu özgürce, Kuþlar cývýl cývýl uçarlardý semalarýnda, Onlar da bir baþka özgür ve mutluydu hallerinde.
Irmaklarýndan berrak sular çaðlayarak akardý, Duru, parlak bir gökyüzü kaplardý her yaný, Ve bir anne sevecenliðiyle kucaklardý... Ve ben, gökkuþaðý kanatlý kelebekleri kovalar, Þen kahkahalar atardým neþeyle...
Geceleri de bir baþka güzeldi vadim, Uzanýrdým hoþ kokulu çimenlerin üzerine, Dalardý gözlerim, sonsuz gökyüzüne, Bir yýldýz kayardý, bir dilek tutardým, Öyle özledim ki vadimi, anlatamam...
Yaþar BEYÝNDÝK 24 Aðustos 2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
yaşarbeyindik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.