ÜZÜLÜRÜM

Biliyorum; sen, çok yüce gönüllüsün
Temiz ve saftýr kalbin, içtendir sevgin
Sen ne çok iyisin, sonsuzdur þefkatin
Her zaman affedersin, geniþtir hoþgörün

Kýrýldýðýný söyler, çeker gidersin
Küstüm sana, bir daha asla konuþmam dersin
Fakat çok sürmez, yanýma dönersin
Üzüldüðümü anlar, sen de üzülürsün

Sonra hüzünlü gözlerle bakar, beni süzersin
Ve çekingen bir tavýrla elimi tutarsýn
Daha fazla dayanamaz sevgi dolu kalbin
Haydi, barýþalým affettim seni dersin

Bu asil tavýrlarýn karþýsýnda, önce kahrolurum
Sonra küçülürüm, yok olurum
Ve hep þunu düþünürüm;
Bana verdiðin deðeri, asla hak etmiyorum

Böyle düþününce de, doðal olarak
Çok, hem de çok üzülürüm
Hep üzülürüm, üzülürüm..
Hala üzülürüm...

Yaþar BEYÝNDÝK
06 Nisan 2009/P.tesi-KAYSERÝ

Sosyal Medyada Paylaşın: