Eylül'e beş kala

Hayat "bir tiyatro" derdi babam
Bizler iskemle, oynayanlarsa perde
Garip, ben hiç izleyen olamadým nedense!

Ya perdeydim, ya da iskemle...

Bazen babam;
Unutulanlardan olur, insan derdi
Anlamazdým o vakit "çocuktum ya" güler geçerdim.

Bazen de, büyüyünce yani
Senin yaþýnda ki adamlar, ve kadýnlar
Dost olurlar sana, arkadaþ, sýrdaþ.

Ýyi bil kýymetlerini, kýymetli kýzým
Hoþ et gönüllerini hep, kýrma sakýn oðlum
Onlar kolay kolay doðmaz, kolay kolay büyümez,
Ve kýrýldýklarýnda ise, kolay kolay affetmez/ler, derdi babam.

Ah babam
Bende unutuldum
Eylül’e beþ kala, bu mevsim!

Tiftik tiftik oldu,
Liðme liðme etim.
Anlayacaðýn kýrýldý, kanadý kýymetlin...

Baba bak!
Perde açýlýyor perde
Ama izleyeni yok, iskemle olmadan sahne de!

Þimdi anlýyorum
Demek ki perde sen, iskemle bendim
O anlattýðýn, tüm dost masallarýnda.

Baba bak!
Bu da benim nasihatýmdýr, insanlara
Nankördür biraz insan nankör, mayasý eksik hamurunda...


Not: Bir dost’a sitem.

Ayrýca nesir’in finalinde, bana yardýmcý olan, Gülay Bulut Bildirici dostuma, kardeþime sevgilerimle

25.08.2011
Adnan Bilgiç
Sosyal Medyada Paylaşın: