Sen en çok
Sevilmeyi sevdin.
Sevmeyiyse
Hiç bilmedin!
Oysa
Sevdikçe çoðalýyor insan
Tükenirken sen,
Ben hep çoðaldým…
Ne diyordu Sait Faik?
‘’Dünyayý güzellik kurtaracak
Bir insaný sevmekle baþlayacak her þey’’
Sendeyse
Hiçbir þey baþlayamadý
Belli belirsiz bir þarkýnýn içinde kaybolup yittin
Nakaratýn bile gelmedi dile…
Þimdi acý,
Duvarlardan sýzan
Kandamlalarý gibidir yüreðinde
Korkunç ve sancýlý…
Bense
Zeus’um gözlerinden boþalan…
Yokluðuna hükmeden Hades’im…
Ölümün buz kesmiþ
Ürkünç ve soðuk yüzü
Her dilde ayný býçkýlar yürekleri…
Düþ dili, kuþdili ne fark eder ki
Her dinde ayrý ayrý olsa da
Son vedalar;
Ayný þekilde dökülür
Geride kalanlarýn
Biriktirdiði yaðmurlar…
Ha bir de
Þu bir türlü öðrenemediðim
Puþt dili var…
Hani bir zamanlar, konuþurdun sen…
Evet sen…
Aksak ayaklý
Kör-topal bir hüzünsün artýk
Nereye gideceðini, kestiremeyen
Sen,
Boz-bulanýk bir nehir
Hâlâ ne yana akacaðýný öðrenemeyen
Asi ve anarþist…
Ne yapsan
Ne etsen
Nereye gitsen
Bir türlü sevemeyen
Ve… Sevilemeyen…
Bense,
Deðiþmeyen,
Aslýna dönen bir þehir
‘Nasýl sevilmeli’yi
Ezbere bilen, bir þiirim þimdi…
Gerçekte kim olduðunu çok düþünen ben,
Yeteneklerimin sýnýrlarýný çoktan keþfettim
Sevda yollarýnýn kaygan,
Gecelerin sisli,
Özlemin yer yer saðanak yaðýþlý olduðunu,
Artýk öðrendim…
Ve ben,
Adý mazinde saklý ince bir sýzýyým
Eros’un oðluyum,
Aiolos’un kýzýyým…
Aþkýn dilini de öðrendim
Mutluluðun inini de…
24 Aðustos 2011
Ali ASAFOÐULLARI