Aslýnda herþey o kadar basit ki. Küçücük bir kas ile hayat pufff.. Tetiðe basacak kadarlýk bir enerji.. Sevgisiz kalmýþ bir insan posasý gibiyim. Sýkýlmýþ portakalýn kabuk tarafý gibi.. Okyanusundan koparýlmýþ bir damla gibi.. Adýný koyamýyorum,birþey ruhumu çekmiþ... Ya da bahaneler üretip , Ýlk gördüðüm insaný günah keçisi ilan edesim var... Belki de gecenin kasavetine yenik düþüyorum.. Artýk o çok sevdiðim yýldýzlar bile parlak görünmüyor. Aþka karþý platonik aþk besliyorum.. Ya da kelimeler o kadar baþtan çýkarýcý ki, Anlamsýz da olsa cümleler kuruyorum...
"Tanrým ! yardýmýn gerek stop, evdeyim stop" Sosyal Medyada Paylaşın:
plasebo Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.