öylece yarým kalmalý ellerimizde aþk
hiçbir özlemi öykü yazdýrmamalý buðulu aynalarda
daðýtmalý, atývermeli yürekten insaný
ihanetlerde saklanmýþ yüzleri anlatmalý
ölümlerden geçmeli titrek vefalar
bir delikanlýnýn aziz yüreði gibi
incitmemeli sevenleri hayatlar
kimsesiz kalýþlarý bilmeli
yazmalý duvalarlara
gözyaþlarýyla
acýyý.
yýrtýk afiþlerden öfkesini alýp gam üstüne daima
tüm pencereleri sökmeli yerinden
kaldýrmalý tüm esrik geceleri
güvenmemeli uykulara
uykularda insan unutmaz
unuttuðunu zannetse de
hatýrlamalar oldukça.
hiçbir duvarda izi kalmamalý namert sözlerin
kurtlarý kovalayan atlar gibi þahlanmalý þerefiyle
baþý dik
alný parlak olmalý aþklar yürek de.
diz çöktürüp hasretleri keklik seslerinde
sevgileri gömmeli yüreklere
yürek nasýl olsa kaldýrýr deyip
sazýn en ince telinde
yakmalý soðumuþ gözleri.
aðlatmalý bir ocak günü karlý daðlarda
yüce sevdalar deyip ’oyy oyy’ çekmeli derinden
kýnalý kuzularýn hüznünde deþip canlarý
uçurum boylarýnda Ýbrahimleri kovalamalý
Ýsmail olup anýnda tasýndan taþarken yanýðý.
turnalar uçurup kimliksiz kavgalardan
þehir þehir deþip tüm mezarlarý
kaldýrmalý ayaða ölüleri.
bir ses duyurmalý, duyurtmalý saðýrlara
korkunun ne kadar iðrenç bir þey olduðunu bilip
huzurla gökyüzüne bakabilmeli
aksada hasretler þarapneller gibi gözlerden
çiðnesede ayrýlýklar anýtlarýn dilini
bir türkü ýþýðýnda ayný sözleri söyleyebilmeli.
öylece yarým kalýp ellerimizde aþk
puslu yarýnlarda barýþlarý emip aziz ellerden
birliðin hayretlerle dolu ülkülerinde
tutmalý ürkek geceyi tam on ikiden.
ayný göðe bakarken
nemli gözleriyle
sývaþan kýrmýzý sevdalarda
karbon sancýlarý korkularda
aþklarý býrakmalý çocuklar gibi parklara.
aþk
hep yarým kalsa da
taþýr tüm telefonlar ihbarlarýnda mutluluðu.
gitse de hep gelenler gidecekleri yere
o paklar yokluðunda tüm kederleri
aç býrakmadan öykülerde kuþlarýn dilini
...